نگاهی کوتاه به زندگی هنری رضا عطاران

رضا عطاران، بازیگر، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس برجسته ایرانی، در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۴۷ در شهر مشهد به دنیا آمد. او فرزند سوم خانواده‌ای با اصالت از کاخک است و دارای دو خواهر بزرگ‌تر و یک برادر کوچک‌تر می‌باشد. مادر وی در زلزله‌ای که در کاخک رخ داد، جان خود را از دست داد. عطاران از دوران کودکی به هنر و بازیگری علاقه نشان می‌داد، هرچند که مسیر اولیه تحصیلات او در حوزه دیگری بود. او دوران تحصیلات متوسطه را در رشته اقتصاد به پایان رساند و دیپلم خود را در مشهد دریافت کرد. سپس برای ادامه تحصیل به دانشگاه تهران و دانشکده هنرهای زیبا رفت و رشته طراحی صنعتی را انتخاب کرد. بااین‌حال، تحصیل در این رشته را نیمه‌کاره رها کرد و به دنیای سینما و بازیگری روی آورد.

آغاز فعالیت‌های هنری

فعالیت هنری رضا عطاران با بازی در تئاتر آغاز شد. او در دهه ۱۳۶۰ در نمایش‌های حسن حامد، کارگردان تئاتر، ایفای نقش کرد و همکاری خود را با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز نمود. در سال ۱۳۶۱، به گروه کودک صداوسیمای مشهد پیوست و در برنامه‌هایی مانند «رنگین‌کمان» حضور یافت. عطاران از حسن حامد به‌عنوان تأثیرگذارترین فرد در مسیر هنری خود یاد کرده است.

ورود به تلویزیون

ورود رضا عطاران به تلویزیون با بازی در مجموعه «بیداران» در سال ۱۳۶۹ به کارگردانی اصغر عبداللهی رقم خورد. اما نقطه عطف حرفه‌ای او در تلویزیون، همکاری با مهران مدیری در مجموعه‌های موفق «پرواز ۵۷» (۱۳۷۲) و «ساعت خوش» (۱۳۷۳) بود. این مجموعه‌ها که به ساختارشکنی در روایت و ارائه پیام‌های اخلاقی شهرت داشتند، نام عطاران را به‌عنوان بازیگری توانا و خلاق مطرح کردند.

عطاران در دهه ۱۳۷۰ در مجموعه‌های تلویزیونی دیگری مانند «دنیای شیرین» (۱۳۷۶) و «سرزمین سبز» (۱۳۷۷) نیز حضور یافت. او اولین تجربه کارگردانی خود را در مجموعه «سیب خنده» (۱۳۷۶) کسب کرد که برای گروه کودک و نوجوان ساخته شده بود. در ادامه، او با مجموعه‌هایی همچون «مجید دلبندم» (۱۳۷۷) و «قطار ابدی» (۱۳۷۹) توانست جایگاه خود را در عرصه کارگردانی تثبیت کند.

ورود به سینما

اولین حضور رضا عطاران در سینما با فیلم «کلید ازدواج» در سال ۱۳۷۶ به کارگردانی داوود موثقی بود. پس از آن، او در فیلم‌هایی مانند «کلاه‌قرمزی و سروناز» (۱۳۸۱)، «هوو» و «کلاهی برای باران» به ایفای نقش پرداخت. سال ۱۳۸۶ برای عطاران نقطه عطفی بود، زیرا او در پنج فیلم سینمایی ازجمله «تیغ‌زن»، «قرنطینه»، «خروس جنگی»، «توفیق اجباری» و «تسویه‌حساب» بازی کرد.

موفقیت‌های سینمایی

عطاران با بازی در فیلم «ورود آقایان ممنوع» (۱۳۸۹) و «اسب حیوان نجیبی است» (۱۳۹۰)، موفق به دریافت جوایز متعددی شد. او با کارگردانی و بازی در فیلم «خوابم می‌آد» (۱۳۹۰) توانست سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را از جشنواره فیلم فجر دریافت کند. همچنین بازی او در «بی‌خود و بی‌جهت» (۱۳۹۰) دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد را برایش به ارمغان آورد.

او با ایفای نقش در فیلم‌های «طبقه هساث» (۱۳۹۲)، «رد کارپت»، «کلاشینکف» و «دهلیز» به موفقیت‌های بیشتری دست یافت. بازی در «طبقه هساث» سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم فجر را برای او به همراه داشت و در سال ۱۳۹۳ به‌عنوان سودآورترین بازیگر سینمای ایران معرفی شد.

فیلم‌های پرفروش

عطاران با بازی در فیلم‌های کمدی پرفروش «نهنگ عنبر» (۱۳۹۴)، «نهنگ عنبر ۲: سلکشن رؤیا» (۱۳۹۶)، «هزارپا» (۱۳۹۷) و «انفرادی» (۱۳۹۸) توانست محبوبیت خود را نزد مخاطبان سینما افزایش دهد. نقش‌آفرینی او در «روشن» (۱۳۹۹) نیز بار دیگر سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد جشنواره فیلم فجر را برایش به ارمغان آورد.

زندگی شخصی

رضا عطاران در سال ۱۳۷۴ با فریده فرامرزی، بازیگر سینما، ازدواج کرد. این زوج از ابتدا توافق کردند که فرزند نداشته باشند. عطاران در مصاحبه‌ای درباره این تصمیم گفت: «نبودن بهتر از بودن است و از ابتدا با همسرم بر سر این موضوع هم‌عقیده بودیم.»

دیدگاه خانواده

پدر او، ذبیح‌الله عطاران، در مصاحبه‌ای درباره شوق و علاقه رضا به بازیگری گفته است: «در ابتدا مخالف بودم، اما وقتی علاقه او را دیدم، گفتم به کارت ادامه بده.»

رضا عطاران از دوران کودکی دانش‌آموزی درس‌خوان بود، اما شوق و علاقه او به هنر و بازیگری مسیر زندگی‌اش را تغییر داد و او را به یکی از چهره‌های برجسته سینمای ایران تبدیل کرد.